Wytwarzany w nerkach i przemieszczany zgodnie z falą perystaltyczną moczowodów mocz przekazywany jest porcjami do pęcherza moczowego. Dzięki podatności ściany pęcherza panuje w nim odpowiednio niskie ciśnienie umożliwiające jego przyjęcie. Wzrasta ono znacznie podczas mikcji, ale wtedy rozluźnia się szyja pęcherza i mocz przez cewkę wypierany jest na zewnątrz. Ten krótkotrwały, znaczny wzrost ciśnienia nie powoduje jednak cofania się moczu do moczowodów. Zapobiega temu odpowiednia budowa połączenia pęcherza z moczowodem. Moczowód w swoim końcowym odcinku przebiega skośnie przez ścianę pęcherza, ułożony jak w kanapce pomiędzy jego błoną śluzową a warstwą mięśniową. Jeżeli odcinek ten jest wystarczająco długi, a warstwa mięśniowa stanowi wystarczające dla niego podparcie, pod wpływem rozpierającego się w pęcherzu moczu ściany moczowodu zapadają się, tworząc skuteczny bierny mechanizm zastawkowy. Czynną składową tego mechanizmu jest praca podłużnych włókien mięśniowych ściany moczowodu, które przechodzą na ścianę pęcherza i współtworzą strukturę trójkąta pęcherza. Rozszerzają one ujście i skracają śródścienny odcinek moczowodu gdy porcja moczu dociera z nerek do wiotkiego pęcherza, a podczas skurczu pęcherza zamykają ujście i wydłużają odcinek podśluzówkowy.